Adolf K.E. Anderssen 

szachista, nieoficjalny mistrz świata w latach 1851-1858 

 (*06.07.1818 Wrocław, +13.03.1879 Wrocław) 

Adolf Anderssen studiował matematykę i filozofię na Uniwersytetcie Wrocławskim. Prawie całe życie spędził we Wrocławiu, pracując jako nauczyciel języka niemieckiego i matematyki w miejscowym gimnazjum. Mimo że poznał zasady gry w szachy w wieku dziewięciu lat, nie robił wielkich postępów jako dziecko i w wieku młodzieńczym. Zwrócił na siebie uwagę świata szachowego dopiero jako dwudziestosześciolatek, gdy opublikował kilka krótkich problemów szachowych. Od 1846 r. pracował jako redaktor w szachowym magazynu Schachzeitung (późniejszy Deutsche Schachzeitung).
Kariera szachowa Anderssena rozpoczęła się w 1848 roku, gdy zremisował mecz ze znanym profesjonalnym szachistą, Danielem Harrwitzem. Sukces ten sprawił, że został zaproszony do reprezentowania Niemiec na pierwszym międzynarodowym turnieju szachowym, który odbył się w 1851 roku w Londynie. Początkowo Anderssen z rezerwą odnosił się wyjazdu, ostatecznie, gdy organizatorzy zagwarantowali mu zwrot kosztów podróży, zgodził się wziąć udział w turnieju. W Londynie Anderssen dość gładko pokonał wszystkich przeciwników, co wprawiło świat szachowy w zdumienie. Szachista przykuł uwagę nie tylko spektakularnym zwycięstwem, ale także stylem gry - Anderssen preferował widowiskowe poświęcenia figur i grę kombinacyjną. Dwie jego partie z Lionelem Kieseritzkim i Jeanem Dufresne zyskały status nieśmiertelnych. Andersen przeszedł zresztą do historii szachów jako budzący podziw przedstawiciel szkoły kombinacyjnej, romantycznego nurtu w szachach. Przez kilka następnych lat Anderssena uważano za najsilniejszego szachistę na świecie. W 1858 roku trafił jednak na pogromcę. Paul Morphy w słynnym meczu rozegranym w Paryżu wygrał siedem partii, przy tylko dwóch przegranych i dwóch remisach.
Trzy lata po przegranym meczu z Morphym Anderssen przypomniał się światu, wygrywając w Londynie pierwszy międzynarodowy turniej rozegrany systemem kołowym. Wygrał wówczas dwanaście partii na trzynaście rozegranych, a w pokonanym polu pozostawił m.in. późniejszego mistrza świata, Wilhelma Steinitza. W 1866 roku rozegrał nieoficjalny mecz o mistrzostwo świata właśnie ze Steinitzem. W meczu nie padł ani jeden remis, Anderssen przegrał osiem i wygrał sześć partii. Mecz obfitował w ważne z punktu widzenia rozwoju teorii szachów partie i przez wielu dzisiejszych komentatorów jest uważany za pierwszy, nieoficjalny mecz o tytuł mistrza świata.
Wielkie sukcesy turniejowe Anderssen osiągnął także w zaawansowanym wieku. Serię bardzo udanych turniejów w latach sześćdziesiątych ukoronował zwycięstwem w bardzo silnie obsadzonym turnieju w Baden-Baden w 1870 roku, gdzie wyprzedził aktualnego mistrza świata Steinitza. Według systemu Chessmetrics, w sierpniu 1870 r. z wynikiem 2744 punktów zajmował pierwsze miejsce na świecie.
Od 1992 r. we Wrocławiu rozgrywany jest turniej poświęcony jego pamięci. Jego grób znajduje się w alei zasłużonych Cmentarza Osobowickiego. 

Wykorzystano następujące źródło:
http://pl.wikipedia.org
W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, Warszawa 1986